یه بهونه واسه بودن

دلم گرفته ...

... راستی ! بچه های سیدالشهدا(ع) هرساله ما بین نماز مغرب و عشاء دور هم جمع می شن و نماز معروف شب لیله الرغائب رو  می خونن. یحتمل هر کی ام یه آرزویی می کنه . چی ؟ نمی دونم، ولی اونقدر می دونم که این دعا حتماً آرزوی همه ی بچه هاست!

گر کربلا نبود، زمین عزّتی نداشت

دِیرو کُنشت وصومعه هم حرمتی نداشت

وقتی که آدم ازغم ارباب گریه کرد

دیگر به باغ های جنان رغبتی نداشت

نور جمال حضرت آقا اگر نبود

عرش خدای عزوجل زینتی نداشت

دارم یقین به عرش دعایم نمی رسید

سجاده ی نماز اگر تربتی نداشت

ما را برای نوکریت آفریده اند

دنیا بدون سینه زدن لذتی نداشت

بی شک عذاب دامن مان را گرفته بود

این شهر پر گناه اگرهیئتی نداشت

صد مُرده را نگاه شما زنده می کند

عیسی بدون اذن شما قدرتی نداشت

***

به مجلس روضه مشرف شوید :

جلسه هفتگی " هیئت عزاداران سیدالشهدا(ع) " همزمان با شام شهادت حضرت

امام علی النقی الهادی (ع) در آدرس ذیل برگزار می گردد.

میدان قیام - خیابان ری - کوچه رزاق- هیئت گرادان مالک

همزمان با نماز مغرب و عشاء

چرا از عبادت لذت نمی بریم ؟؟؟!

دوستان سلام ، تا حالا فکر کردین چرا بعضی هامون ، بعضی اوقات یا شایدم اکثر اوقات از عبادت لذت نمی بریم؟ آیا واقعا عبادت کردن لذت نداره یا اینکه لذت داره ولی ما از لذت عبادت محروم شده ایم؟ در هرصورت باید تامل کرد. در اینکه عبادت لذت داره شکی نیست مثل مولای ما امیرالمؤمنین (علیه السلام) که اونقدر غرق در لذت عبادت می شدند که تیر از پای حضرت کشیدند ولی حضرت متوجه نشدند! یا مثل شهید والا مقام دکتر مصطفی چمران که اون همه امکانات و رفاه در آمریکا رو رها میکنه و به لبنان میره تا جهاد در راه خدا کنه و یا مثل خیلی های دیگه که همه مون از لذت بردن اون ها از عبادت خدا خوندیم و شنیدیم ! پس قطعا عبادت خدا لذت داره، اما چرا ما از عبادت لذت نمی بریم؟

به قول یکی از رفقا ، یه روز حضرت آیت الله بهجت(ره)  موقع تشریف بردن به منزل میخواستن سوار ماشین بشن ، هنوز به ماشین نرسیده بودن که یه جوون با موهای بلند و شلوار آنچنانی و ....( خلاصه از اون تیپ ها داشت ) اومد جلو و گفت : ببخشید حاج آقا یه سوال داشتم ؟ آقای بهجت(ره)  با خوشرویی فرمودند: بفرمایید. جوون گفت : حاج آقا چیکارکنم که از عبادت لذت ببرم ؟ آقا با همون لبخند زیباشون فرمودند: شما نمیخواد کاری بکنی که از عبادت لذت ببری ! شما لذت های دیگه (لذات دنیا) رو ترک کن لذت عبادت خودش میاد سراغت . ببینید دوستان شما یک ظرف رو در نظر بگیرید! اگر ما این ظرف رو پر از سنگ و خاک کنیم و بعد بخواهیم توی این ظرف طلا بریزیم چه اتفاقی می افته؟ خب معلومه طلا ها وارد ظرف نمیشه و بیرون می ریزه چون ظرف پر شده  و دیگه جایی برای طلا نداره!! دل و روح ما هم مثل یه ظرفه و یه ظرفیت محدودی داره وقتی ما دلمون رو از لذات دنیا پر کنیم دیگه جایی برای لذت عبادت باقی نمی مونه تا از عبادت لذت ببریم !!! برای اینکه لذت ببریم باید اول این ظرف دلمون رو خالی کنیم تا لذت عبادت داخلش جا بشه!

 برای همین آیت الله بهجت رحمة الله فرمودند شما " لذات دنیا و لذت گناه رو ترک کنید لذت عبادت خودش میاد سراغتون " .

پس حواسمون باشه که دل و روح مون رو ظرف چه چیز هایی قرار می دهیم.

بسمه تعالی

عشق اگر روز ازل در دل دیوانه نبود

بر سر هر گذری این همه میخانه نبود

درست به همون اندازه ای که ما معتقدیم همه چیز در عالم حساب و کتاب داره ، عده ای هم معتقدند دنیا چیزی غیر از همون چیزهایی که با چشم سر میبینین نیست . البته موضوع ، تازگی نداره اما تازگی ها وارد فاز جدیدی شده و رنگ لباس علمی به تن کرده یعنی چی ؟ یعنی هر کی دم از غیب و شهود و وصال و ... بزنه حرفهای غیر علمی زده و چیز قابل اعتنایی برای گفتن نداره!!! حتی اگه دانشجو و تحصیل کرده باشه . اینجا که به یاری خدا و به مدد انفاس قدسی صاحب بیرق ، چراغش را داریم روشن می کنیم ، توسط یک عده بچه های همینجوری پا می گیره . بچه های چه جوری؟ کسانی که پایی در زمین دارند و سری در آسمون . بچه هایی که بیش از آنچه که به دیده های چشمهاشون اعتماد دارند ، به کرامات ارباب عشق ، پیر و مقتدای باده نوشان حضرت ابا عبدلله الحسین(ع) و آباء کرام و ابناء بزرگوارش اعتماد دارند . حالا بگذار دنیا هر چی دلش میخواد بگه.

اما چرا وبلاگ؟ بعضی وقتها آدمی به چشمه گوارایی میرسه که اگه اندکی انصاف داشته باشه ، دلش میخواد همه کسانی را که دوست داره ، از آب اون چشمه سیراب کنه. خوب میدونیم خیلی از پسرها و دخترهای هم سن و سال ما به دلایل مختلف نمیتونن از خیلی از لذاتی که ما میبریم بهره مند شوند. حالا ما به دلایلش کاری نداریم ولی این واقعیته و خود شما هم که الان دارید این متن را میخونید قبول می کنید. خوب اگه ارباب ما پرچمش به دنیا سایه افکنده ، چرا به بچه های هم سن و سالمون که چند تا کوچه بالاتر یا چند شهر اونورتر از ما هستند نگیم که ما چه لذتی میبریم سر سفره این آقا؟ اگه یکی دلش لک زده برای یه جرعه آرامش ، برای یه خلوت دلنشین و روح افزا و برای یه درد دل صمیمانه و شرح قصه پر غصه دلش ، خوب ما چرا مهمونش نکنیم و به خیمه ارباب دعوتش نکنیم . البته ما کاره ای نیستیم و خودمونم مهمون. به هر حال این شد که وبلاگ " هیئت عزاداران سیدالشهداء " متولد شد اون هم در آستانه ماه رجب . امید که بتونیم آبروی صاحب پرچم باشیم . از شما هم صمیمانه دعوت می کنیم که به ما بپیوندین . یعنی اسمتون را جزء خدمتگذارهای آستانه حضرت ثبت و ضبط کنید . چه جوری ؟ هیچی خیلی ساده . اگه مطلبی ، نظری داشتین دریغ نکنید و بفرستید تا کار شروع بشه . البته این اول کاره و خیلی با هم کار داریم که انشا الله بعداً میگیم . ملتمس دعا و خدا نگهدار .